[Poniższy tekst wymaga dużej aktualizacji, którą napiszemy wkrótce, ale zachowujemy go jako zapis naszej historii] – styczeń 2023
Jak to się zaczęło?
Nieformalna Grupa “Porozumienie Kobiet 8 Marca” powstała w 2000 roku. Grupa zawiązała się, kiedy prasę obiegła wieść o najściu policji na gabinet ginekologiczny w Lublińcu. Na podstawie anonimowego donosu o rzekomej aborcji policja wtargnęła do gabinetu lekarskiego, skąd wyciągnęła oszołomioną kobietę i przewiozła na przymusowe badania ginekologiczne. Kobieta nie została poinformowana o przysługujących jej prawach. List protestacyjny w tej sprawie został rozesłany do mediów i Rzecznika Praw Obywatelskich, który podjął interwencję. A grupa kobiet, które wyszły wtedy na ulicę postanowiły protestować publicznie co roku walcząc o równe prawa kobiet i wszystkich dyskryminowanych grup.
Dlaczego 8 marca?
Już w 1908 roku nasze prababki ustanowiły, że 8 marca będzie naszym świętem, Międzynarodowym Dniem Kobiet. To wtedy na ulice amerykańskich miast wyszło tysiące robotnic z zakładów odzieżowych, które domagały się równi praw politycznych i ekonomicznych dla kobiet. Porozumienie wybrało dzień 8 marca, aby domagać się równouprawnienia i zmiany dyskryminujących kobiety praw w Polsce.
Kim jesteśmy?
Jesteśmy grupą nieformalną i całkowicie niezależną. Są wśród nas kobiety i mężczyźni działające/y w organizacjach pozarządowych, grupach nieformalnych i niezrzeszone/niezrzeszeni. Organizowanie Manif, manifestacji i protestów finansujemy z własnych środków – nie dostajemy grantów, dofinansowanie od polskiego rządu ani Unii Europejskiej czy innych organizacji międzynarodowych. Od roku 2009 wspierają nas też artystki / artyści przekazując swoje prace.
Współpracujemy tylko z organizacjami pozarządowymi i grupami nieformalnymi oraz związkami zawodowymi, ale nie z partiami politycznymi. W kolejnych latach w działania na rzecz Manify włączyło się, obok Porozumienia Kobiet 8 Marca, szereg innych organizacji, np. Porozumienie Lesbijek (LBT), Stowarzyszenie „Same o Sobie S.O.S.”, Fundacja MaMa, Fundacja „Anka Zet Studio”, Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, Portal Kobiety Kobietom, Fundacja Feminoteka, UFA, WZZ „Sierpień 80“, WLH im. Jacka Kuronia, Krytyka Polityczna. W kolejnych latach do tego grona dołączyły kolejne związki zawodowe: Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych oraz Związek Nauczycielstwa Polskiego, a także Kongres Kobiet. Ta lista wciąż się rozrasta. Od wielu lat Manify odbywają się też w wielu miastach Polski, organizowane niezależnie przez osoby / grupy zaangażowane w ruch feministyczny.
Czego chcemy?
Głównym celem Porozumienia Kobiet 8 Marca jest nagłośnienie problemów, z którymi zmagają się na co dzień kobiety w Polsce – matki, kobiety w ciąży i te, które nie chcą mieć dzieci, kobiety nieheteroseksualne, kobiety, które żyją w związkach formalnych i nieformalnych, kobiety pracujące za grosze w poniżających często warunkach, kobiety starsze, z niepełnosprawnościami, imigrantki, kobiety, które doświadczają przemocy, niesprawiedliwości i dyskryminacji. Skupiamy się na kobietach, ale problemy które poruszamy dotyczą też mężczyzn, np. protestując przeciwko “umowom śmieciowym” występujemy w imieniu wszystkich, którzy boją się o jutro. Nie zgadzamy się aby państwo wycofywało się ze swoich obowiązków! Nie zgadzamy się na wizję państwa, w którym przetrwać mogą tylko najsilniejsi. Chcemy państwa, w którym działa opieka zdrowotna, w którym powszechnie dostępne są żłobki i przedszkola, w którym zapewniona jest opieka nad osobami starszymi i chorymi. To nie fanaberie, tylko podstawowe potrzeby. Chcemy państwa solidarnego ze swoimi obywatelkami i obywatelami!
Domagamy się realizacji naszych praw, przypominamy o problemach i potrzebach, informujemy o tym, jak żyją na co dzień kobiety w Polsce. Dzięki temu, że działamy solidarnie, udało się zapobiec wielu zmianom w prawie, które pogorszyłyby los kobiet w Polsce. Nadal jednak kobiety dyskryminowane są min. w pracy, w zakresie edukacji, ochrony zdrowia, sprawiedliwości reprodukcyjnej i ochrony przed przemocą.
Postulaty
W kolejnych latach zgłaszamy konkretne postulaty. Poniższa lista zawiera te, do których regularnie wracamy:
- Ochrona zdrowia. Zdrowie to nie biznes. Chcemy rozwiązań, które zapewnią godziwą opiekę nad osobami chorymi, starszymi i niepełnosprawnymi. Żądamy godziwego wynagradzania pielęgniarek!
- Opieka nad dziećmi. Chcemy przywrócenia sieci bezpłatnych państwowych żłobków i przedszkoli, także w mniejszych miastach i na wsi
- Równość rodzicielska. Chcemy równych obowiązków i praw dla rodziców w prawie pracy i na co dzień. Trzeba promować urlopy ojcowskie i skutecznie egzekwować alimenty.
- Emerytury. Chcemy by państwo stworzyło system zabezpieczeń emerytalnych dla wdów oraz kobiet pracujących w domu. Konieczne jest wyrównanie przyszłych emerytur kobiet i mężczyzn.
- Praca. Żądamy wprowadzenia ustawy zakazującej omijających kodeks pracy praktyk zatrudnieniowych stosowanych przez firmy outsourcingowe. Dość umów śmieciowych i zmuszania pracowników do zakładania własnych firm!
- Związki partnerskie. Żądamy stworzenia formalnych zabezpieczeń finansowych i prawa dziedziczenia dla par jednopłciowych. Już czas na ustawę o związkach partnerskich!
- Mieszkanie. Żądamy respektowania zakazu nielegalnych eksmisji i stworzenia zabezpieczeń dla eksmitowanych. Mieszkanie prawem nie towarem!
- Przemoc. Żądamy ratyfikowania Konwencji Przeciw Przemocy Wobec Kobiet.
- Prawa reprodukcyjne. Żądamy edukacji seksualnej opartej na faktach, refundacji nowoczesnej antykoncepcji i prawa do aborcji. Każda kobieta powinna mieć prawo do decydowania o macierzyństwie.
- Świeckie państwo. Żądamy respektowania świeckości państwa i zakazu finansowania przez państwo związków wyznaniowych z budżetu.
- Edukacja. Wiedza powinna być wspólnym dobrem nie towarem! Protestujemy przeciwko prywatyzacji placówek edukacyjnych. Chcemy by uczelnie wyższe pozostały przestrzenią wolności.
ENGLISH
The informal group “8th March Women’s Coalition”
The text below is an outdated version, but for now we are keeping it for the sakes of our history. We will rewrite it as soon as possible. – Jan 2023.
How did it start?
The informal group “8th March Women’s Coalition” (Polish: Porozumienie Kobiet 8 Marca) was created in 2000. The group was founded after press report of a police raid on a gynaecology clinic in Lubliniec in southern Poland. Following an anonymous tip about an alleged abortion, the police burst into the clinic, forcibly taking a shocked woman to a compulsory gynaecological examination. The woman was not informed of her rights. A letter of protestation was sent to the media and to the Human Rights Defender (National Ombudsperson), who intervened. Subsequently, the group of women who took to the streets decided to organize annual “Manifa” protests in order to fight for equal rights of women and all other oppressed groups.
Why the 8th of March?
It was in 1908 that our great-grandmothers declared the 8th of March to be our holiday, the International Women’s Day. It is then that thousands of female textile workers went to the streets, demanding equal political and economic rights for women. The Coalition chose this day to demand equal rights and the change of discriminatory laws in Poland.
Who are we?
We are an informal and entirely independent group. Among us, there are women and men active in non-governmental organizations, informal groups, as well as the non-aligned. We finance Manifa, as well as other demonstrations and protests, ourselves – we do not receive any grants from the Polish government, the European Union, nor any other international organizations. Starting with 2009, we are also being supported by artists donating their works for the cause.
We cooperate only with non-governmental organizations, informal groups and trade unions, but not with political parties. Over the years, aside from the 8th March Women’s Coalition, a number of other organizations have been involved in organizing Manifa demonstrations – e.g. the Lesbian Coalition (LBT), the “Same o Sobie S.O.S.” association, MaMa Foundation, „Anka Zet Studio” Foundation, Polish Federation for Women and Family Planning, Kobiety Kobietom Portal, Feminoteka Foundation, UFA, WZZ “Sierpień 80” trade union, WLH im. Jacka Kuronia school, Krytyka Polityczna. Later, other trade unions have also joined the cause: Ogólnopolski Związek Zawodowy
Pielęgniarek i Położnych (Nurses and Midwives’ Union), Związek Nauczycielstwa Polskiego (Teachers’ Union), as well as the Congress of Women. The list is constantly growing. Manifas have also been organized in many other Polish cities, independently organized by feminist activists and groups.
What do we want?
The primary aim of the 8th March Women’s Coalition is exposing the problems that women in Poland struggle with everyday – mothers, pregnant women, women who do not want to have children, non-heterosexual women, women in formal and informal relationships, women working for meagre pay in degrading conditions, older women, disabled women, immigrant women, women who experience violence, injustice and discrimination. We focus on women, but the problems we tackle are also experienced by men – for example by protesting “junk contracts”, we represent all the people who are afraid of their future. We do not accept the abandonment of its duties by the state! We do not accept the vision of a state where only the strongest can survive. We want a country with functional health care, where day nurseries and kindergartens are available to everyone, where the elderly and the infirm are provided with adequate care. These are not whims but basic needs. We want a state that solidarises with its citizens! We want our rights to be respected, we remind of problems and needs, we inform about the conditions of daily life of women in Poland. Because we are united, we were able to prevent many proposed laws that would impair the fate of women in Poland. However, women are still being discriminated against at work, at schools, in the spheres of health care, reproductive rights and protection from violence.
Our demands
Each year we focus on different problems. However, this is a list of the demands we regularly return to.
1. Health care. Health is not business. We want solutions that will provide the infirm, elderly and disabled with the appropriate care. We demand decent remuneration for the nurses!
2. Child care. We want the network of free state kindergartens and day nurseries, including in smaller towns and villages.
3. Parental equality. We want equal duties and rights for fathers in labour law and elsewhere. We demand equal opportunities for parental leaves and effective enforcement of alimonies.
4. Pensions. We want the state to create a social security system for widows and homemakers. Equal pensions for men and women are a necessity.
5. Labour. We demand a ban on employment practices that circumvent the labour code, the practices of outsourcing companies. No more junk contracts and forcing employees to become self-employed!
6. Civil unions. We demand formal financial safeguards and the right of inheritance for same-sex couples. It is high time for a civil unions act!
7. Housing. We demand the ban on illegal evictions to be enforced and protection for the evicted. Home is a right, not a privilege!
8. Violence. We demand the convention on preventing and combating violence against women to be ratified!
9. Reproductive rights. We demand sexual education based on facts, reimbursement of modern contraception and the right to abortion. Every woman should have the right to decide whether she wants to become a mother.
10. A secular state. We demand the secularity of the state to be respected, and state financing of religious groups to be banned.
11. Education. Knowledge should be a common good, not merchandise! We protest the privatization of schools. We do not want universities to stop being places of freedom.